Paasboodschap Australische bisschop: atheïsten grootste moordenaars
05 04 10 - 08:52 - Categorie: religie
Hitler was katholiek
GODLESSNESS and secularism led to Nazism, Stalinism, mass murder and abortion, according to Anthony Fisher, the new bishop of Parramatta, who has used his inaugural Easter message to launch a scathing attack on atheism, while ignoring the sex abuse scandals besieging the Catholic Church worldwide.Het is de vraag of deze hatespeech het ongeloof erg veel schade berokkent. Het zou ook best kunnen dat de kerk alleen maar zichzelf nog onmogelijker maakt met dit soort primitieve demoniseringstactieken en lastercampagnes.
[...]
''Nazism, Stalinism, Pol-Pottery, mass murder and broken relationships: all promoted by state-imposed atheism or culture-insinuated secularism.''
Dit soort acties roept altijd reacties op, dus daar gaat ie weer. Hoe zat het met de kerk in de afgelopen eeuw? De werkelijkheid blijkt te zijn dat de kerk in de strijd tegen zijn 'vijanden' altijd op zoek is naar bondgenoten om het vuile werk op te knappen.
Vijanden van de kerk
De kerk blijft krampachtig volhouden dat Hitler en de nazi's niets met de katholieke kerk te maken hadden, maar Hitler was een katholiek die streed tegen de ongelovigen, en dat is juist de reden waarom ze door de kerk werden gesteund. Natuurlijk heeft de kerk de uitroeingskampen niet verzonnen, maar ze hadden geen probleem met de moeilijke positie van de joden. Ze hadden helemaal geen 'erbarmen' met de moeilijke positie van de atheïsten en communisten die zich van het juk van de tweeëenheid kerk en kapitaal probeerden te bevrijden. De opkomst van de emanciperende sociale bewegingen in Duitsland waren een belangrijke reden voor de kerk om de katholieke Hitler te steunen.
De kerk heeft ook veel te zeggen over de communisten, maar kan zich beter afvragen waarom de revolutie tegen de kerk en de staat in Rusland überhaupt had plaatsgevonden. Als Rusland het land niet de Eerste Wereldoorlog had ingesleept, was het nooit zover gekomen, en zeker niet op deze gewelddadige manier. Deze oorlog was een groot drama die miljoenen doden tot gevolg had, en waar zelfs gifgassen werden gebruikt. Het leger en de burgers waren vooral het slachtoffer, niet de machthebbers of het Vaticaan. Ondanks de voedseltekorten en andere rampen werden de mensen toch gedwongen de oorlog voort te zetten. Dit leidde in Rusland tot de burgeroorlog die een spilpunt vormde in het doorvoeren van de Russische revolutie. Maar voor die tijd was er al veel mis met de machtsverhoudingen tussen kerk-aristocratie en het volk. Het is niet voor niets dat de kerk een gehate instantie was.
Feodaal Rusland en de kerk
In Rusland was de feodale maatschappij officieel pas in 1861 afgeschaft, toen Marx zijn belangrijkste werken al had gepubliceerd. Maar in de praktijk verbeterde er niet veel voor de ongeschoolde boeren, die nu massaal verpauperden. In deze periode van kwetsbare armoede trachtte de industrie de positie van de landheren over te nemen, om te kunnen profiteren van de hongersnood en de werkloosheid onder voormalige lijfeigenen. Een middenklasse bestond er zowiezo nauwelijks. Het is helemaal terecht dat mensen hier verbetering in wilden. Als een werelddeel de oorlog in wordt gesleurd om de belangen en bezittingen van de gevestigde macht veilig te stellen ten koste van het volk, is het niet vreemd als de macht zelf een keer de kous op de kop krijgt.
Dat de kerk zoveel minder slachtoffers maakte dan 'de atheïsten' is groteske flauwekul. Met medewerking van de kerk is Rusland eeuwenlang een feodale maatschappij geweest waar de boeren werden onderdrukt en in slavernij leefden, en waar de kerk en de aristocratie op parasiteerden. De kerk en wereldlijke elite hadden hun uitroeiende werk al lang geleden verricht, en hoefden alleen nog maar het resultaat in stand te houden. Dit citaat uit een artikel van Sarah Helsen laat zien waarom de revolutie in Rusland niet uit het niets kwam.
Toen Moskou in de 15de eeuw het derde Rome werd en hoofd van de Orthodoxe Kerk, sterkte dat de nationale trots en wierp Rusland zich op als de beschermer van alle Slaven en van de Orthodoxie. Overtuigd van een religieuze superioriteit ontstond er al snel een xenofobie die de verdere Russische geschiedenis heeft gekenmerkt. Elk contact met de buitenwereld werd door de Orthodoxie gezien als gevaarlijk voor de zielenheil, als verraad van Rusland en zou een nefaste invloed kunnen hebben op de orthodoxe missie om het 'christendom in zijn pure vorm te bewaren'. Deze xenofobie, gegenereerd door angst enerzijds en door een gevoel van superioriteit anderzijds, zou al heel vroeg het gedrag van de Rus met betrekking tot het 'zondige' Westen bepalen. Wanneer er in de 17de-18de eeuw tendensen van toenadering tot het Westen en verwestersing onstonden, was de schok bij de meeste Russen zeer groot.Het komt allemaal wel bekend voor, maar de kerk wil het graag een beetje anders voorstellen, dus het moet af en toe worden herhaald. Dat Rusland vervolgens totalitair werd, had meer te maken hebben met de voorgeschiedenis van het land, waar de massa geen enkele vorm van ontwikkeling kende, en waar wrede onderdrukking en uitbuiting niet vreemd was.
[knip]
De angst van de Orthodoxe kerk voor invloeden van buitenaf werd ook ingegeven door een sterk conservatisme. Want hoewel de Byzantijnse kerstening van Rusland, ingezet in 988 door Prins Vladimir I, Rusland verbond met de andere christenen op het Europese continent, marginaliseerde het Rusland op cultureel gebied van West-Europa. Door zijn eenzijdige cultische gerichtheid miste Rusland de aansluiting met de wetenschap en literatuur die in de 18de eeuw opkwam en kantte het zich tegen intellectualisme. Formatieperiodes zoals de Renaissance en de Reformatie zijn aan Rusland -een kleine elite uitgezonderd- voorbij gegaan. Nederigheid en berusting in het lot werden naar voor geschoven als ideaalbeelden, individualisme was des duivels. De orthodoxie hield het land in een middeleeuwse greep, terwijl West-Europa zich verder ontwikkelde (van den Bereken, 1987:9-11).
Rusland is tot het begin van de 20ste eeuw feodaal gebleven omdat de Kerk met haar conservatieve houding de Russische tradities trachtte te versterken en te verzekeren. Respect voor autocratisch gezag en het behoud van een patriarchale structuur -zowel op politiek, religieus en familiaal vlak- werden onvoorwaardelijk gepredikt en er werd niet geprotesteerd tegen het lijfeigenschap. De berusting in het aardse lot was een deugd, en zichzelf trachten te verbeteren, werd beschouwd als ingaan tegen de wil van God.Men moest het aardse leven slaafs ondergaan om een gelukkig hiernamaalste bereiken (van den Bereken, 1987: 17-24).
Degenen die de revolutie in Rusland leidden zijn in de bovengenoemde omstandigheden gevormd. Als de kerk had gewild, hadden er allang andere omstandigheden kunnen zijn. Zelfs de religieuze school waar Stalin zijn opleiding had gevolgd, heeft bijgedragen aan zijn vorming. Een heleboel structurele elementen bleven in de totalitaire communistische staat eigenlijk gewoon bij het oude. Alleen werd de machtsorde omgekeerd, met alle gewelddadige gevolgen van dien. Maar dat wil niet zomaar zeggen dat het dan wel goed was als de oude orde zou zijn gehandhaafd. De oude orde had vrijwillig zijn machtspositie moeten opgeven en ervoor moeten zorgen dat het volk kon emanciperen en ontwikkelen, maar dat gebeurde niet.
Vooruitgang niet dankzij de kerk maar ondanks de kerk
Rijksconcordaat tussen nazi's en het Vaticaan getekend door o.a. Eugenio Pacelli (de latere paus Pius XII) en vertegenwoordigers van het Derde Rijk. Dankzij deze Vaticaanse steun kon Hitler zijn éénpartijregering doorvoeren.
Zoals wel vaker probeert de kerk de geschiedenis te verdraaien; de kerk eigent zichzelf als 'algoed' instituut de verworvenheden van de moderne tijd toe, en schrijft het geweld toe aan het ongeloof en de seculiere maatschappij. Het is verstandig om je bewust te zijn van die strategie. De kerk is nog altijd geen verlicht instituut. De vooruitgang is te danken aan moderne stromingen zoals het rationalisme en de wetenschap, humanisme, liberalisme, socialisme, feminisme, de seculiere maatschappij en de mensenrechten; allerlei bewegingen die het volk wilden verheffen en een stem en rechten wilden geven.
Dankzij deze bewegingen is er onderwijs voor iedereen, algemeen toegankelijke ziekenzorg, democratie, werkgelegenheid en sociale vangnetten, een uitstekende voedselvoorziening, en iedereen mag voor zichzelf denken. Dat zou de kerk nu graag allemaal op het conto van de 'christelijke beschaving' schrijven, maar het is allemaal bereikt ondánks de kerk, die tot de laatste snik probeert de vooruitgang af te remmen. Mensen die lid werden van de verkeerde vakbond of van de socialisten werden geëxommuniceerd... het laatste zwakke drukmiddel van de kerk dat hier nog restte. Het onderdrukken van de emancipatiestrijd was één van de belangrijkste oorzaken van de leegloop van de kerk, die toen al inzette.
Paus Pius XII excommuniceerde in 1946 zelfs in een massaexcommunicatie alle katholieke communisten ter wereld... in tegenstelling tot alle nazi's vanzelfsprekend. Zelfs Hitler is nooit geëxcommuniceerd.
De kerk is nog altijd niet verlicht
Waar de kerk het kan, worden de gelovigen nog altijd onderdrukt, met een opvallend gebrek aan geweten. Vaak is de kerk medeplichtig aan geweld om opstandigen en mensen die zich verzetten tegen de kerk uit de weg te ruimen. Zo steunden ze bijvoorbeeld de dictatuur in Argentinië ten tijde van Videla. Ook het Vaticaan werd beschuldigd van medeplichtigheid. Als verweer tegen de beschuldigingen van medeplichtigheid aan de moord op tienduizenden mensen zei de toenmalige pauselijke nuntius Pio Laghi bijvoorbeeld dat dit noodzakelijk was om de 'traditie' te verdedigen.
Volgens Laghi waren het gerechtvaardigde middelen om de dreiging van linkse activisten te weerstaan. "Het land heeft een traditionele ideologie en wanneer iemand andere ideeën tracht op te leggen, reageert de natie als een organisme - met anti-lichamen tegen de bacillen - en daaruit ontstaat geweld. De militairen zijn hun plicht getrouw door God en Vaderland tegen het gevaar te verdedigen", verklaarde de pauselijke nuntius.Zo kijkt de kerk dus tegen mensen die zich proberen te bevrijden. Een groep 'dwaze moeders' heeft in 1997 geprobeerd Laghi aan te klagen wegens medeplichtigheid aan het ontvoeren, martelen en doden van duizenden mensen. Maar dit liep op niets uit, omdat Laghi door de paus tot kardinaal in het Vaticaan was benoemd, en als Vaticaans staatsburger is hij onschendbaar voor de wereldlijke macht.
Een ander bekend geval is dat van de Ustasa van Ante Pavelic tijdens de Tweede Wereldoorlog in Joegoslavië. Hoe deze organisatie, gevormd uit Kroatische nazi's, opereerde is te zien in dit filmpje (deel 1).
In de kampen werden bijna een miljoen mensen op extreem sadistische wijze vermoord. Deze episode schijnt de bijnaam Vaticaanse holocaust te hebben, vanwege de rol die de kerk erin had. Op Youtube staat hierover een zesdelige documentaire. Hier ook deel 2, dat begint met oproepen van de kerk om massamoorden te plegen, met de belofte dat de daders na het moorden vergeving zullen krijgen.
Citaat: http://www.w8.nl/pavelic.htm
De Kroatische minister van onderwijs en cultuur, Budak, vatte [in 1941] het programma van de Kroatische staat als volgt samen: "Grondslag van de Ustasa beweging is de religie. Voor minderheden als Serviërs, Joden en Zigeuners hebben wij drie miljoen kogels. We zullen een deel van de Serviërs doden. De anderen worden het land uitgezet en de rest zullen wij dwingen de rooms-katholieke religie aan te nemen. Zo zal het nieuwe Kroatië alle Serviërs verwijderen, opdat wij binnen tien jaar volledig katholiek zullen zijn".
Dit centrale idee van politieke soevereiniteit was verbonden met de opvattingen dat de boer de primaire bron van de Kroatische vitaliteit was. Het gezin was de basiseenheid van de maatschappij en het katholicisme de bron van spirituele autoriteit. De Ustasa was tegen liberale democratie, communisme en tegen de "kapitalistische plutocratie". De katholieke kerk in Kroatië ondersteunde de Ustasa en individuele priesters gaven soms zelf aanwijzingen hoe Serviërs vermoord moesten worden. De Kroatische aartsbisschop Stepanic stond sympathiek tegenover de Ustasa en verdedigde het beleid en optreden bij het Vaticaan, die overigens niets deed. Stepanic is in 1998 door Paus Paulus Johannes II zalig verklaard.
De Ustasa ging beestachtig tekeer en overtrof volgens sommigen de nazi's in wreedheid. Net als vele andere oorlogsmisdadigers kwam Pavelic niet voor het gerecht. Hij werd in leven gelaten omdat men in hem een mogelijkheid zag om het regime van Tito omver te werpen. Stepanic is nog altijd 'zalig', en de uitspraak van de rechter is na het uiteenvallen van Joegoslavië ingetrokken.
Rol van het Vaticaan bij de Ustasha in Joegoslavië
Ook met betrekking tot de genocidaal bedoelde massamoord op de Serviërs stelt de kerk dat er alles aan gedaan werd om het lot van de Serviërs te verzachten. Maar het is geen doen alle nieuwsberichten ter wereld te verdonkeremanen, zoals uit de doeken wordt gedaan in dit artikel van Jared Israël op The Emperor's New Clothes. (Lees hier een Nederlandse vertaling)
Een artikel uit de New York Times van 17 februari 1941 laat zien dat het Vaticaan druk uitoefende om Joegoslavië te laten aansluiten bij de nazi's. Er werd gedreigd met de Ustasha als deze verbinding niet zou plaatsvinden.
Het stukje in de New York Times gaat over een steunverzoek door de aartsbisschop Alois Stepinak van Zagreb aan het Vaticaan voor priesters die in Kroatië gevangen zijn gezet in verband met bepaalde politieke literatuur. Kroatië gaf aan dat het geen politiek bezoek betrof. Het was echter bekend dat de aartsbisschop belangstelling had getoond voor diverse gevangen genomen priesters, die werden ondervraagd in verband met het verschijnen van pamfletten met de titel 'Vrij Kroatië'; deze werden toegeschreven, zo zegt het artikel, aan Ante Pavelich, de leider van de Kroatische afscheidingsbeweging die in ballingschap leefde in Italië.
Jared Israel analyseert het verhullende taalgebruik in het artikel. Wie Ante Pavelich was, was bekend, maar hij wordt hier in bedekte termen beschreven als 'leider van een afscheidingsbeweging'. Dat de priesters deelnemen aan een verdelgingsplan tegen de Orthodoxe Serviërs en andere 'vijanden' van de katholieke kerk, en dat het hier dus katholiek fascisme betreft, schemert alleen maar door voor wie op de hoogte is van de feiten. Dat Pavelic in Italië verbleef, was ook niet omdat het daar altijd mooi weer is, maar omdat Italië onder de leiding stond van Mussolini, Hitlers fascistische bondgenoot.
Een krant van twee dagen eerder, 15 februari, meldde dat de Joegoslavische premier en minister van buitenlandse zaken vandaag in Duitsland geen overeenkomst tekenden met 'Reichsführer' Hitler en Joachim von Ribbentrop, de Duitse Minister van Buitenlandse Zaken, maar zij zullen morgenavond in Belgrado aankomen om verslag uit te brengen aan de Regent, Prins Paul, zo hebben hoge politieke en diplomatieke kringen hier vanavond bekendgemaakt.
Het verspreiden van pamfletten door priesters waarin werd opgeroepen tot een Kroatische fascistische dictatuur was dus een strategie om via het Vaticaan druk uit te oefenen op de Joegoslavische regering om wel een overeenkomst aan te gaan met Duitsland. Zo niet, dan zou een 'afscheiding' van de Kroaten volgen met een machtsovername door een clericaal fascisme - het eufemistische 'ondermijnen van de Kroatische eenheid' waar het artikel ook over spreekt.
Uit het stuk van 17 februari blijkt niet dat de opgesloten priesters de fascistische oproerkraaiers waren die betrokken waren bij de Ustasha. Wat verder niet blijkt is dat Ante Pavelic niet zomaar als 'banneling' in het land van Mussolini zat, maar omdat hij internationaal werd gezocht wegens de moord op de Joegoslavische koning en een Franse minister in 1934 door zijn Ustasha, nadat koning Alexander een dictatuur had ingesteld en het parlement had afgeschaft, wegens politieke moorden door een Servische nationalist. De Ustasha opereerde vanuit Italië en pleegde vele aanslagen in Joegoslavië.
Ook de doelstellingen van de Ustasha - het uitroeien van de vijanden van de katholieke kerk - komen niet aan de orde.
Maar wel tonen de artikeltjes dat de katholieke kerk niet neutraal was, en actief het nazistisch gedachtegoed steunde.
Toen op 17 april Duitsland Joegoslavië binnenviel, werd Kroatië een Duitse satellietstaat onder leiding van Pavelic en de Ustasha. De Ustasha werd pas in 1947 verslagen, maar Pavelic en diverse anderen kregen politiek asiel in Argentinië. Of ze ooit geëxcommuniceerd zijn zullen we maar niet vragen. Hoewel dit volgens het credo van de kerk wel zou moeten, gegeven het volgende citaat van Pavelic: "Een goede Ustasa is iemand die zijn mes kan gebruiken om een kind uit de buik van de moeder te snijden." Hoewel automatische excommunicatie mogelijk niet geldt voor de moord op niet-katholieke foetussen. We moeten het de paus eens vragen.
Hoe minder macht de kerk heeft, hoe minder verzet er nodig is
De strekking is dat de kerk telkens weer een vinger in de pap heeft bij de bloederige onderdrukking van emanciperende bewegingen en verzet tegen de kerk, vervolgens obligaat de handen wast in onschuld en dan anderen de schuld in de schoenen schuift, bij voorkeur de linksen, ongelovigen, seculieren en andere vijanden van de kerk.
Maar gelukkig is het atheïsme geen geloof, noch een dogma, noch een instituut, in tegenstelling tot de kerk, die zijn onderdrukkende en ongezond makende systeem tot in de eeuwigheid met zich mee zal dragen. In een seculiere maatschappij kunnen we altijd vrij ontwikkelen als daarvoor de gelegenheid is, dus als er geen religie of ander irrationeel en onderdrukkend stelsel is dat ons daarin belemmert. Het is zeker dat de atheïsten in het vrije westen geen gewelddadige machtsgreep zullen doen en via de revolutie de dictatuur zullen instellen... om de simpele reden dat de kerk hier geen enkele macht meer heeft. We zijn niet gedwongen ons met geweld te verzetten of te verdedigen. We zijn bevrijd van de kerk. En zonder wapens, geweld of dictaturen nog wel. We hebben ons gewoon op relatief vriendelijke wijze losgemaakt in een periode dat de kerk het vermoorden van tegenstanders kennelijk even beu was.
De kerk is in het westen niet meer in staat om te sjoemelen en mensen fascistische dictaturen op te dringen en ze in armoede en domheid te onderwerpen. Mensen worden niet meer geestelijk gevormd door de christelijke onderwerpingsreligie. We zijn voldoende opgeleid om in ons eigen bestaan te voorzien en om zelfstandig te kunnen denken. We zijn onafhankelijk en bevinden ons niet in een vacuüm. Wat het ongeloof hier aan macht heeft, is een ontwikkelde vorm van ongeloof, niet iets dat resteert uit de afkeer voor religie door de confrontatie met totalitaire geestelijke en lichamelijke onderdrukking, armoede, geweld en wanhoop.
Het voordeel van ongeloof is dat je jezelf vrij kan ontplooien, en dat ontwikkeling mogelijk is. Je kan jezelf bevrijden van irrationele angsten en je hoeft niet steeds weer in dezelfde fouten te vervallen. Je kan zelfs pasen vieren op een leuke manier, met een ei. :-)
Auteur:
Dit artikel is 1582 keer gelezen.
twee reacties