Atheistische profeten en hun dogma's: waarom deelname aan het debat een plicht is

Zondag 30 November 2008 at 7:33 pm - Categorie: maatschappij In het Reformatorisch Dagblad staat een artikel naar aanleiding van een boek van de Amerikaanse journalist Chris Hedges met de titel ”Ik geloof niet in atheïsten”. In het boek wordt het atheïsme bekritiseerd. Dat kan geen kwaad. Maar een aantal punten trekken de aandacht. Er lijken een aantal aannames over atheïsten en hun 'geloof' gemeengoed te worden die nodig moeten worden rechtgezet, om te voorkomen dat de discussie verzandt in holle verwijten die afleiden van wat er werkelijk ter discussie moet worden gesteld, namelijk: religie als bron van conflicten en geweld.
Een opmerkelijk retorisch gebruik in religieuze kringen is om kritiek die het eigen geloof ten deel valt van de inhoud te doen en de woorden terug te kaatsen onder het motto 'wat je zegt ben je zelf'. Met deze strategie stelt men mogelijk zichzelf gerust, maar de kritiek is er niet mee weerlegd. Zo is in de bespreking te lezen:

In zijn boek, in de pers een klaroenstoot genoemd, polemiseert Chris Hedges tegen de „nieuwe atheïsten” als Richard Dawkins en Christopher Hitchens. Hedges schrijft dat deze profeten van het atheïsme een eigen vorm van fundamentalisme hebben geschapen, met nieuwe ideeën over onze morele superioriteit en de almacht van de menselijke rede.

De suggestie dat volgens atheïsten de rede 'almachtig' is, is een weerkaatsing van de kritiek op religies waarin het geloof in een 'almacht' centraal staat. Atheïsten hebben geen binding met het concept van 'almacht'. De rede maakt een betrouwbaardere kijk op de realiteit mogelijk dan de klakkeloze aanvaarding van de openbaring van een almacht, maar is niet 'almachtig'. Lees verder

Khalid Sohail: From Islam to Secular Humanism

Zaterdag 01 November 2008 at 03:15 am - Categorie: maatschappij Khalid Sohail, een voormalige orthodoxe moslim uit Pakistan, schreef in zijn autobiografie From Islam to Secular Humanism: A Spiritual Journey hoe en waarom hij afstand deed van het geloof. Hij is nu voorstander van een seculiere, humanistische maatschappij.
Sohails eerste twijfels aan de religie begonnen te rijzen tijdens het volgen van een wetenschappelijke studie. Hij meende aanvankelijk dat mensen verkeerde opvattingen over hun religie hadden. Maar toen tijdens de regering van Zulfiqar Ali Bhutto Pakistan langzaam begon te veranderen in een fundamentalistische staat, zag hij dat religie ook gevaarlijk kan zijn. Hij besloot naar het westen te emigreren.
Sinds zijn boek is gepubliceerd werd hij vaak aangesproken en uitgenodigd door moslims die hem vertelden dat ze eigenlijk niet langer geloofden, maar dat ze dit onder de sociale druk van hun familie of omgeving niet naar buiten durven te brengen. Ze vrezen vooroordelen, geweld en achtervolging. Sohail was ontdaan dat zelfs in een vrij land als Canada nog zoveel mensen waren die zich onder druk van een religie niet vrij durfden te uiten. Hij moedigt iedereen zoveel mogelijk aan zich aan te sluiten bij vrijdenkersverenigingen. Het bleek dat veel moslims in Canada voor ze zijn boek hadden gelezen niet eens wisten dat er humanisten bestaan. Lees verder